Surfen, slapen bij de locals en Lesotho

Daar zijn we weer, dit keer vanuit Johannesburg, onze eindbestemming. Afgelopen week zijn we vanuit Porth Elizabeth, via Durban naar Johannesburg gereisd. Heel wat kilometers, maar in een prachtige omgeving. Onze eerste stop was in Coffeebay aan de “wildcoast”. In de stromende regen arriveerden we bij onze backpackers lodge. Gelukkig werden we hartelijk ontvangen en stonden we bij de receptie lekker droog. Toen het er buiten wat minder heftig aan toe ging werden we naar onze kamer gebracht, die zich helaas aan de andere kant van de rivier bevond. Door de hevige regenval stond het water van de rivier hoger dan normaal en was het nog een hele kunst om steen voor steen, met een zware backpack op de rug, de overkant droog te bereiken. Na ons te hebben opgefrist en warm te hebben aangekleed wouden we terug richting de bar en restaurant, dat zich naast de receptie bevind. Helaas ging dit nog niet zo makkelijk, omdat het water in het afgelopen uren nog meer gestegen was en er geen steen meer zichtbaar was om overheen te lopen. Gelukkig gingen de locals ons voor en met het water tot boven de knieën konden we toch de overkant bereiken en genieten van een lekkere borrel en een heerlijk hapje eten. In de avond was het water gelukkig weer gezakt en konden we onze evenwichtsorganen even goed trainen.

De volgende morgen zijn we vertrokken voor een wandeling. Met een groep van acht personen en een gids hebben we twaalf kilometer gewandeld door het heuvelachtige landschap op zoek naar de “hole in the wall”. Schijnbaar een gat in een rots. Overal waar we liepen genoten we van prachtige vergezichten van de groene heuvels en met op elke top van een heuvel een Afrikaanse boerderij gevormd door ronde hutjes. Tevens de voltallige “big five” van het platteland kunnen waarnemen; de koe, de ezel, het paard, het schaap en de geit! Check check, compleet! Na ruim drie uur wandelen kwamen we bijna uitgeput aan bij de “hole in de wall”. Wat in onze ogen eigenlijk niet zo veel voorstelde als inderdaad een gat in de rots maar dan in de Indische oceaan. We konden hier in ieder geval genieten van zelfgemaakte tosti’s boven een kampvuur. De terugweg ging ons makkelijker af. We gingen namelijk met een busje terug naar onze backpackers lodge om hier lekker uit te rusten en bij te tanken.

De volgende morgen waren we al weer vroeg op. Om half acht begon namelijk onze surfles. Coffeebay staat namelijk bekend om zijn golfen wat ideaal is om te surfen. Nooit gedaan, maar eens moet de eerste keer zijn. Wetsuit, sufboard, water en welliswaar een klein beetje zonneschijn (hadden we al dagen niet gezien!) en we konden gaan. Eerst uitleg op het strand en vervolgens instructies in het water. Rick had het aardig snel onder controle en Wendy is een paar blauwe plekken rijker. Super gaaf om eens te doen en voor Rick zeker voor herhaling vatbaar!

Na het surfen hebben we ons uitgecheckt. We gingen namelijk slapen bij een lokale familie in Coffeebay, om zo nog meer te kunnen genieten van de Afrikaanse cultuur. Om vier uur in de middag werden wij opgehaald door onze “gastvader”. En na een uurtje wandelen kwamen we aan op zijn boerderij. Tijdens de wandeling vertelde hij veel over de omgeving. Zo hadden ze geen stroom, maar de regering heeft een paar jaar geleden wel een pijpleiding voor schoon water aangelegd, waarvoor ziekte en sterfte door het vieze water uit de rivier ver zijn teruggedrongen. Eenmaal aangekomen zagen we onze slaapplek. We hadden een eigen ronde hut met twee dunne matrasjes en een kaars. Later werden we al uitgenodigd voor het avondeten: Zuid Afrikaanse pot. Het was een soort puree van mais en bonen met een sausje en groente. Het was smakelijk, maar erg vullend. ’s Avonds zaten we gezellig met z’n allen rond de kaars en kregen we koffie met Xhosabread. Xhosa is de naam van de volksstam. Ondertussen kwamen nog wat buurkinderen en familie langs die weinig eten hadden gehad. Ze kregen meteen een bordje met eten. Van deze gastvrijheid kunnen wij Nederlanders zeker nog wat leren. Na een rustig nachtje slapen en met veel spierpijn wakker worden (waarschijnlijk combinatie dun matrasje en eerste keer surfen) kregen we nogmaals een kop koffie met een groot stuk Xhosabread en werden heel veel armbandjes voor ons uitgestald gemaakt door onze gastmoeder. Om de locals extra te ondersteunen hebben we natuurlijk wat armbandjes mee naar huis genomen.

Vrijdagmiddag zijn we verder gereisd naar Durban. Durban is de tweede grootste stad van Zuid-Afrika. Hier hebben we zaterdag heerlijk door de stad gewandeld en een bezoekje gebracht aan de lokale markt. Durban doet ons iets meer denken aan Ghana. Er valt veel te beleven op straat, heel veel mensen, verkeer, muziek, best wel chaotisch. We voelden ons eigenlijk best wel thuis in deze sfeer, maar toen we stonden te kijken bij een aantal straatcabaretiers en hun door hadden dat wij als blanken stonden te kijken wouden we maar al te graag verder lopen. We stonden namelijk ineens midden in de belangstelling en de ene na de andere grap werd er over ons gemaakt. Het publiek maar lachen maar wij verstonden er maar niets van omdat er in Zulu werd gesproken. We werden in ieder geval finaal uitgelachen wat ons besloot maar snel door te lopen, haha. In de middag hebben we lekker langs het strand gewandeld. Het weer in Durban viel ons enorm mee. Hoewel de wind erg koud was, scheen de zon volop. Goed voor onze bruine tintje, die helaas toch steeds minder wordt in plaats van meer.

Zondagmorgen zijn we al om zeven uur vertrokken richting de Drakensberg om daar rond het middaguur aan te komen bij onze backpackers hostel. Een prachtige plek, maar in the middle of nowhere. Als we in de tuin zaten en richting de bergen keken leek het net of we naar een schilderij zaten te kijken. Wat een genot om hier te zijn en om hier onze laatste dagen van Zuid-Afrika door te brengen. De volgende dag hebben we een excursie gemaakt naar Lesotho. Lesotho is een onafhankelijk land wat omringd wordt door Zuid Afrika. Wij gingen naar een dorpje waar alleen de gids van ons hostel excursies deed. We vonden het heerlijk om niet omringd te zijn door toeristen en de wereld van de locals te beleven. Zo hebben we een lokale school bezocht, een mooie wandeling gemaakt waar we mensen met ossen het land zagen ploegen en zijn we op bezoek geweest bij de ‘sangoma’, de geneesheer van het dorp. In Nederland zijn wij als verpleegkundigen vooral bezig met de lichamelijke en psychische kant van zorg verlenen, maar hier speelt het spirituele aspect een nog grotere rol. Het was erg interessant om de kijk op ziekte en gezondheid van de sangoma te horen.
Gisteren zijn we doorgereisd naar Johannesburg van waaruit we vandaag terug vliegen naar Nederland. Onze reis zit er op. Met een rugzak vol ervaringen stappen we zo het vliegtuig in. Een reis die we niet snel zullen vergeten.

Iedereen bedankt voor de belangstelling en de leuke reacties op onze weblog.
We spreken jullie als we weer thuis zijn!

Groetjes,
Rick en Wendy