Nog meer bijzondere ontmoetingen in Zuid Afrika
Blijf op de hoogte en volg Rick en Wendy
03 November 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Het is even geleden dat we wat van ons hebben laten horen, maar we leven nog steeds hoor! Afgelopen week zijn we via de zuidkust richting Johannesburg getrokken en inmiddels vertoeven wij in Port Elizabeth. Waar het in Kaapstad nog zo heerlijk warm en zonnig was, wordt het in de richting van Johannesburg steeds slechter. Afgelopen week hebben wij onze eerst regenbuien gehad. Alhoewel het hier geen regenseizoen is en het hier zelfs bijna zomer is, laat het weer ons toch een beetje in de steek. Voor ons dus geen zon, zee en strand maar heerlijk de wandelschoenen aan en genieten van het prachtige landschap van Zuid-Afrika.
Onze eerste stop was in Mosselbay. Winderig, koud en bewolkt, maar ideaal wandelweer. Al vroeg in de morgen zijn we door een taxi gedropt in een plaats verderop. Om via de kust, door een nationaal park maar liefst vijftien kilometer terug te lopen naar Mosselbay. Een prachtige route over bergen, rotsen, kliffen en een golfbaan. Over dat laatste moesten wij ook even nadenken. Halverwege de route kwamen we ineens een bord tegen: “Be aware of flying golfballs”. Geen idee wat het betekende, maar toen we plots golfkarretjes zagen wisten we genoeg. Een golfpark midden in het natuurgebied. Na een heel aantal kilometers gelopen te hebben en ons inmiddels uitgeschreven te hebben bij het nationaal park vertelde de ranger ons dat het nog twee kilometer lopen was naar Mosselbay. Na vele kliffen te hebben beklommen waren we inmiddels een uur verder en nog steeds geen Mosselbay. Aan het begin van de middag was de zon doorgebroken en begon inmiddels bloedheet te worden. Na nog een klif te hebben beklommen, en nog een, en nog een, nog steeds geen eindpunt in zicht. Inmiddels waren we al twee uur aan het lopen. Gelukkig zagen we boven op de berg een aantal huizen waar we maar naar toe zijn gewandeld. Een van de vriendelijke bewoners wilde deze twee uitgeputte wandelaars gelukkig helpen. Met een fles water en een lift naar het dorp waren dan ook maar al te blij!
Na Mosselbay zijn we verder getrokken naar Wilderness. Gelukkig zat het weer hier wat meer mee en hebben we een dagje heerlijk kunnen relaxen aan het strand. De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt over een oude spoorlijn naar de volgende plaats en weer terug. Halverwege de route bevindt zich een grot. In deze grot heeft in de tijd dat de trein nog reed een restaurant gezeten. Nu was deze grot bewoond door een man die hier daklozen opvangt. Wat een bijzonder project. De hele grot was omgetoverd tot een sprookjeswereld. Met in elke ruimte een verschillend thema. Zo bevond je je in Azie, dan weer in China en dan weer in Afrika. Er is ruimte voor acht daklozen die maximaal drie maanden mogen blijven. Ze worden hier voorzien van eten en drinken en ondertussen kunnen ze op zoek gaan naar vaste woonruimte. We hebben hier een kleine donatie achtergelaten voor dit bijzondere project.
Die zelfde avond zijn we verder gereisd naar Plettenberg Bay, waar we de volgende dag een wandeling hebben gemaakt over Robbergisland. Een prachtig natuurreservaat op een schiereiland. Vanaf de bergen hadden we mooi uitzicht op de dolfijnen en zeehonden die voor de rosten zwommen. In de avond hebben we heerlijk genoten rondom het kampvuur tot plotseling de eerste regendruppels vielen wat overging tot een enorme hoosbui. De dreigende lucht van afgelopen dagen kwam dan toch tot uiting en onze eerste regen in zes weken was een feit.
Vanuit Plettenberg hebben we de volgende dag een bezoek gebracht aan drie opvangcentra. Een voor apen, de ander voor vogels en de ander voor katachtigen. Allemaal dieren die vanuit dierentuinen, circussen, medicijnindustrie maar ook bij mensen thuis vandaan kwamen. Bijzonder maar ook erg leerzaam. De laatste dag in Plettenberg was een regendag. Maar zestien graden en langdurige regen. Onze laptop en de vijf seizoenen van de serie “24” kwamen deze dag goed van pas. Heerlijk op de bank voor de kachel en aan het eind van de middag doortrekken naar Stormsriver, waar het echter nog harder regende!
In Stormsriver zaten we in een zeer bijzonder hostel. Het had een huisgeit of schaap (we zien het verschil niet) en paarden die ‘s avonds bier komen drinken in de bar. Enorm gezellig, met de andere backpackers en de bijzondere sfeer die er hing. De volgende dag was het nog steeds regenachtig dus weer tijd voor een wandeling door de bossen van Stormsriver. Aan het eind van deze dag zijn we alweer verder getrokken richting Port Elizabeth. Een van de grotere steden op onze route. Nog steeds geen strandweer, dus hebben we voor twee dagen een auto gehuurd.
Gisteren zijn we met de auto naar Addo Elephant National Park gereden om weer eens op zoek te gaan naar de Big Five. Veel wild gezien, maar helaas geen leeuwen en neushoorns, die we nog steeds beter op de foto willen zetten. Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan Missionvale Care Centre. Een project die zich inzet voor de mensen in de sloppenwijk Missionvale. Wanneer we door de sloppenwijk rijden beseffen we weer hoe goed we het in Nederland hebben. Een huis met stromend water en elektriciteit, eten wanneer we willen, kleding, educatie en goede gezondheidszorg. Als deze dingen zijn zeker niet vanzelfsprekend in de sloppenwijken. Natuurlijk hebben wij in Ghana al veel gezien en waren we al dankbaar in Nederland te wonen, maar als je hier weer rondloopt en de verhalen hoort word je toch weer met je neus op de feiten gedrukt. Daarom hebben we ook dit project bezocht. Als je op reis bent krijg je zoveel van de lokale bevolking aan indrukken, leuke gesprekken en een glimlach, dat wij ook wat terug wilden doen. Een onderdeel van het Missionvale Care Centre is de ‘Nutrition & Welness Unit’. Hier voorzien ze dagelijks 400 tot 1000 families per dag van brood en soep en krijgen de families wekelijks een klein voedselpakket. De ouders komen naar deze unit om eten te halen en vaak is dit hun enige maaltijd van de dag. Er is een basisschool voor de kinderen van vijf tot dertien jaar. De kinderen krijgen op school wat te eten. Daarnaast is in het Care Centre twee keer per week een arts op vrijwillige basis aan het werk, een verpleegkundige die de sloppenwijk in gaat om educatie te geven en mensen te helpen, krijgen de mensen gratis medicatie als ze het nodig zijn, kunnen de mensen een stukje grond krijgen en zaden om hun eigen groenten te verbouwen, is er een kledingunit waar mensen kleding kunnen krijgen en nog veel meer. Als jullie geinteresseerd zijn kunnen jullie hun website www.missionvale.co.za bezoeken. Op ons heeft het Missionvale Care Centre in ieder geval veel indruk gemaakt en wilden we ook graag iets bijdragen om dit project te ondersteunen.
Morgen trekken we weer verder langs de kust en Drakensberg staat voor volgende week op de planning. Het einde van de reis is bijna in zicht. Nog tien dagen en dan zijn we weer in Nederland.
Groetjes Rick en Wendy
Onze eerste stop was in Mosselbay. Winderig, koud en bewolkt, maar ideaal wandelweer. Al vroeg in de morgen zijn we door een taxi gedropt in een plaats verderop. Om via de kust, door een nationaal park maar liefst vijftien kilometer terug te lopen naar Mosselbay. Een prachtige route over bergen, rotsen, kliffen en een golfbaan. Over dat laatste moesten wij ook even nadenken. Halverwege de route kwamen we ineens een bord tegen: “Be aware of flying golfballs”. Geen idee wat het betekende, maar toen we plots golfkarretjes zagen wisten we genoeg. Een golfpark midden in het natuurgebied. Na een heel aantal kilometers gelopen te hebben en ons inmiddels uitgeschreven te hebben bij het nationaal park vertelde de ranger ons dat het nog twee kilometer lopen was naar Mosselbay. Na vele kliffen te hebben beklommen waren we inmiddels een uur verder en nog steeds geen Mosselbay. Aan het begin van de middag was de zon doorgebroken en begon inmiddels bloedheet te worden. Na nog een klif te hebben beklommen, en nog een, en nog een, nog steeds geen eindpunt in zicht. Inmiddels waren we al twee uur aan het lopen. Gelukkig zagen we boven op de berg een aantal huizen waar we maar naar toe zijn gewandeld. Een van de vriendelijke bewoners wilde deze twee uitgeputte wandelaars gelukkig helpen. Met een fles water en een lift naar het dorp waren dan ook maar al te blij!
Na Mosselbay zijn we verder getrokken naar Wilderness. Gelukkig zat het weer hier wat meer mee en hebben we een dagje heerlijk kunnen relaxen aan het strand. De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt over een oude spoorlijn naar de volgende plaats en weer terug. Halverwege de route bevindt zich een grot. In deze grot heeft in de tijd dat de trein nog reed een restaurant gezeten. Nu was deze grot bewoond door een man die hier daklozen opvangt. Wat een bijzonder project. De hele grot was omgetoverd tot een sprookjeswereld. Met in elke ruimte een verschillend thema. Zo bevond je je in Azie, dan weer in China en dan weer in Afrika. Er is ruimte voor acht daklozen die maximaal drie maanden mogen blijven. Ze worden hier voorzien van eten en drinken en ondertussen kunnen ze op zoek gaan naar vaste woonruimte. We hebben hier een kleine donatie achtergelaten voor dit bijzondere project.
Die zelfde avond zijn we verder gereisd naar Plettenberg Bay, waar we de volgende dag een wandeling hebben gemaakt over Robbergisland. Een prachtig natuurreservaat op een schiereiland. Vanaf de bergen hadden we mooi uitzicht op de dolfijnen en zeehonden die voor de rosten zwommen. In de avond hebben we heerlijk genoten rondom het kampvuur tot plotseling de eerste regendruppels vielen wat overging tot een enorme hoosbui. De dreigende lucht van afgelopen dagen kwam dan toch tot uiting en onze eerste regen in zes weken was een feit.
Vanuit Plettenberg hebben we de volgende dag een bezoek gebracht aan drie opvangcentra. Een voor apen, de ander voor vogels en de ander voor katachtigen. Allemaal dieren die vanuit dierentuinen, circussen, medicijnindustrie maar ook bij mensen thuis vandaan kwamen. Bijzonder maar ook erg leerzaam. De laatste dag in Plettenberg was een regendag. Maar zestien graden en langdurige regen. Onze laptop en de vijf seizoenen van de serie “24” kwamen deze dag goed van pas. Heerlijk op de bank voor de kachel en aan het eind van de middag doortrekken naar Stormsriver, waar het echter nog harder regende!
In Stormsriver zaten we in een zeer bijzonder hostel. Het had een huisgeit of schaap (we zien het verschil niet) en paarden die ‘s avonds bier komen drinken in de bar. Enorm gezellig, met de andere backpackers en de bijzondere sfeer die er hing. De volgende dag was het nog steeds regenachtig dus weer tijd voor een wandeling door de bossen van Stormsriver. Aan het eind van deze dag zijn we alweer verder getrokken richting Port Elizabeth. Een van de grotere steden op onze route. Nog steeds geen strandweer, dus hebben we voor twee dagen een auto gehuurd.
Gisteren zijn we met de auto naar Addo Elephant National Park gereden om weer eens op zoek te gaan naar de Big Five. Veel wild gezien, maar helaas geen leeuwen en neushoorns, die we nog steeds beter op de foto willen zetten. Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan Missionvale Care Centre. Een project die zich inzet voor de mensen in de sloppenwijk Missionvale. Wanneer we door de sloppenwijk rijden beseffen we weer hoe goed we het in Nederland hebben. Een huis met stromend water en elektriciteit, eten wanneer we willen, kleding, educatie en goede gezondheidszorg. Als deze dingen zijn zeker niet vanzelfsprekend in de sloppenwijken. Natuurlijk hebben wij in Ghana al veel gezien en waren we al dankbaar in Nederland te wonen, maar als je hier weer rondloopt en de verhalen hoort word je toch weer met je neus op de feiten gedrukt. Daarom hebben we ook dit project bezocht. Als je op reis bent krijg je zoveel van de lokale bevolking aan indrukken, leuke gesprekken en een glimlach, dat wij ook wat terug wilden doen. Een onderdeel van het Missionvale Care Centre is de ‘Nutrition & Welness Unit’. Hier voorzien ze dagelijks 400 tot 1000 families per dag van brood en soep en krijgen de families wekelijks een klein voedselpakket. De ouders komen naar deze unit om eten te halen en vaak is dit hun enige maaltijd van de dag. Er is een basisschool voor de kinderen van vijf tot dertien jaar. De kinderen krijgen op school wat te eten. Daarnaast is in het Care Centre twee keer per week een arts op vrijwillige basis aan het werk, een verpleegkundige die de sloppenwijk in gaat om educatie te geven en mensen te helpen, krijgen de mensen gratis medicatie als ze het nodig zijn, kunnen de mensen een stukje grond krijgen en zaden om hun eigen groenten te verbouwen, is er een kledingunit waar mensen kleding kunnen krijgen en nog veel meer. Als jullie geinteresseerd zijn kunnen jullie hun website www.missionvale.co.za bezoeken. Op ons heeft het Missionvale Care Centre in ieder geval veel indruk gemaakt en wilden we ook graag iets bijdragen om dit project te ondersteunen.
Morgen trekken we weer verder langs de kust en Drakensberg staat voor volgende week op de planning. Het einde van de reis is bijna in zicht. Nog tien dagen en dan zijn we weer in Nederland.
Groetjes Rick en Wendy
-
03 November 2014 - 18:26
Dian:
Hé Wendy en Rick,
Ondanks dat jullie ons goed op de hoogte houden van alles wat jullie meemaken, is het toch weer erg leuk om als eerste te kunnen reageren op jullie verhaal :) Jammer van het weer, maar dat mag de pret niet drukken. Gelukkig hebben jullie geluk in de liefde hè? ;)
En tussen al die heerlijke Afrikaanse foto's mag natuurlijk een oer-Hollandse selfie niet ontbreken!
Hopelijk klaart het de komende dagen een beetje op en kunnen jullie nog volop van de laatste dagen in Zuid-Afrika genieten! Tot over anderhalve week!
xxx Dian -
03 November 2014 - 19:56
Susan:
Hoi hoi,
Wat een avontuur zeg. Zo te lezen zien jullie genoeg en maken jullie veel mee.
De projecten waar jullie over schrijven maken al indruk op mij, dat zal helemaal zo zijn als je dit met eigen ogen ziet, bijzonder hoor!
Jammer dat het weer jullie in de steek laat maar daardoor zien jullie wel extra veel van de omgeving zo te lezen. Jullie komen straks als ervaren wandelaars terug.
Heel veel plezier met jullie laatste tien dagen. Maak er samen wat moois van.
Liefs Susan
-
03 November 2014 - 20:28
Jordy:
Hee Rick en Wendy,
Wat een leuk verhaal om te lezen zeg, en echt goed van jullie dat jullie wat over hebben voor de lokale projecten die er lopen. Goed bezig!!
Op het moment dat ik over jullie regen lees begint het hier ook opeens hard te regenen!! Wat een toeval. Hopen dat het daar maar snel droog weer wordt zodat jullie nog even van het mooie weer kunnen genieten die laatste dagen.
Nu ik jullie verhalen ook lees ben ik erg benieuwd naar de rest van de foto's die niet online staan. En dan met het hele verhaal erbij!
Have fun!! Geniet van de laatste tien dagen!
Groeten Jordy -
03 November 2014 - 20:28
Boukje:
Wat een verhaal weer zeg. Idd dankbaar voor wat we hier in NL ontvangen voor zegeningen! Veel gewandeld zo te lezen, voordeel is dat je dan stil kunt gaan staan en om je heen kunt kijken :) Enjoy verder en nog niet aan de terugteis denken!
Gr Bouk -
04 November 2014 - 09:20
Mark & Dinie:
Hoi Wendy en Rick,
Wat een verhalen weer! We hebben de site van Missionvale bekeken en globaal gelezen; dat maakt wel weer indruk en wat zijn wij dan toch ontzettend verwend. En als je dat dan ook nog met je eigen ogen ziet, zoals jullie, is dat best heftig.
Jullie zijn wel goed getraind voor lange afstanden lopen. Straks in Nederland dit maar voortzetten?? Het Boetelerveld is natuurlijk wel iets kleiner dan de natuurparken daar........
We verheugen ons erg op jullie thuiskomst !!
Groeten pap & mam Mark&Dinie -
04 November 2014 - 10:28
Marian:
Geniet nog van de laatste dagen van jullie hele bijzondere reis!!
Groet van ons 4'tjes -
04 November 2014 - 21:57
Marien En Annie.:
Hoi Wendy en Rick,
Geweldig wat jullie allemaal zien en beleven.
Nog veel plezier de laatste dagen in Zuid-Afrika.
Groeten Marien en Annie. -
04 November 2014 - 22:08
Mannes En Thea:
Hoi hoi....
Ook nu jullie belevenissen weer mooi verwoord...net alsof we het zelf ook meemaken.
Blijf genieten samen!
De laatste loodjes.....
Tot gauw, liefs met een dikke kus van M&M
-
10 November 2014 - 10:01
Gonnie:
Hallo Wendy en Rick.
Dag globetrotters !!!!
Wat een onuitwisbare ervaringen, opgetekend door twee plegen uit Raalte.
Geniet van al het goeds dat op jullie pad komt !!
Tot ziens in de kleedruimtes ;)
Groet van Gonnie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
